Kwetsbaar

Column Ruud van Diemen (51), Onderwijsdirecteur ROC Mondriaan in Den Haag, uit Schooljournaal 1 van 30 januari 2021

Het is heel vervelend voor de tweeling Annefloor en Lucas om in coronatijd vwo-examen te moeten doen. Zeker nu al het onderwijs online gegeven wordt. Maar mama kan hen gelukkig helpen met talen en geschiedenis en papa heeft voor de vakken waar ze extra ondersteuning in nodig hebben twee dagen in de week een privéleraar ingehuurd. Annefloor wil als ze slaagt een jaar reizen en Lucas heeft zich ingeschreven op een buitenlandse universiteit. Papa heeft via een vriend een pandje gekocht in het centrum van de stad waar zijn zoon gaat studeren. Dan hoeft hij niet in zo’n akelige grote studentenflat.

Mustafa en Bram zijn vrienden en studeren op het mbo. Bram is eerstejaars ict-student niveau 2 want hij is gek van computers. Vorig jaar, in het examenjaar vmbo, heeft hij de laatste maanden bijna geen lessen gehad. Dat was heel vervelend voor hem want hij is licht autistisch en hij heeft gewoon heel veel structuur nodig. Ook in het eerste jaar op het mbo mag hij alleen naar school komen voor de praktijkvakken. De rest is online. Bram gamet heel veel met vrienden en heeft zijn dag- en nachtritme bijna helemaal omgegooid. Daardoor heeft hij weliswaar veel structuur, maar verslaapt zich vaak voor de eerste lessen. Zijn achterstand is inmiddels zo groot dat het geen zin meer heeft om ze te volgen. Hij woont bij zijn vader, maar die is de hele week met de vrachtwagen onderweg.

'Als straks iedereen gevaccineerd is, gaan we de naweeën van wat nu gebeurt nog heel lang merken'

Mustafa volgt de opleiding tot lasser op niveau 2. Daar kun je later namelijk veel geld mee verdienen. Van school heeft hij een laptop gekregen want thuis hadden ze maar één vaste computer die hij moest delen met zijn twee broertjes die op het vmbo zitten en die veel online lessen hebben. Hij deelt zijn laptop af en toe met zijn broertjes want daar zit een camera in en de computer heeft die niet. Mustafa’s moeder kan hem niet helpen want ze spreekt bijna geen Nederlands en zijn vader heeft hij nog nooit gezien.

Een karikaturaal verhaal, maar we zien de groep kwetsbare studenten - naarmate de maatregelen langer aanhouden - groter en groter worden. We doen ons stinkende best om hen te bereiken en te begeleiden, maar de aard en de omvang van de problematiek is enorm. Als straks iedereen gevaccineerd is en we denken dat corona voorbij is dan gaan we de naweeën van wat er nu gebeurt nog heel lang merken in de samenleving. Die gedachten baren me grote zorgen en houden me wakker.