‘Het was een verschrikkelijke periode’, blikt vader Pier de Vries terug. ‘Philou bleek het RS-virus (luchtweginfectie, red.) te hebben. De IC’s in Nederland lagen vol – terwijl we nog vóór de coronapandemie zaten – maar in een ziekenhuis in Bremen was plek. In voorbereiding op het vervoer werd Philou aan de beademing gelegd. We zagen haar hartslag dalen naar 30 slagen per minuut.’ Hij is even stil. Zegt dan: ‘Dat was een vreselijk moment.’
Steun team
Tijd om iets te regelen voor opvang van hun andere dochtertje, Halina, was er niet. Gelukkig waren daar de grootouders van de meisjes. Oma Freda ter Stege kijkt terug: ‘Wij pasten altijd al op, dus dat ging eigenlijk in één moeite door. Wij vingen Halina die dag op. En toen bleek dat Philou naar Bremen zou gaan, was het niet meer dan logisch dat Halina gewoon bij ons zou blijven. Zij is heel vertrouwd met ons, dus voor haar ook wel fijn.’ Ter Stege werkt als groepsleerkracht op de Johan Willem Frisoschool in Leeuwarden. Daar kreeg ze meteen alle medewerking en steun. ‘Mijn man is gepensioneerd, dus Halina was grotendeels bij hem. Ik ging naar school, maar mocht meteen na lestijd naar huis, zodat ik het vanaf 14.30 weer van mijn man kon overnemen. De directeur en het team leefden ook allemaal heel erg mee. Dat was echt fijn. Ik ben echt blij dat wij er voor Halina en het hele gezin konden zijn, met steun van mijn werkgever en het team.’
Alle tijd nemen
De moeder van Philou had op dat moment nog verlof, maar vader Pier kreeg ook alle medewerking van zijn werkgever Jeugdhulp Friesland. ‘Ik was die maandag weer op mijn werk na zes weken ouderschapsverlof. Maar zat een paar uur later dus in de auto naar Bremen, achter de ambulance met ons dochtertje aan. Mijn werkgever gaf me carte blanche. Ik kon alle tijd nemen die ik nodig had. De eerste dagen heb ik vanuit Bremen nog wat werk overgedragen. Maar ook daar kreeg ik op te horen: “Dat is niet nodig, wees er maar voor je eigen gezin”’ - De Vries is gezinscoach en gezinshulpverlener, red. – ‘Ik heb nooit ergens om hoeven vragen, het is allemaal voor me geregeld. Dat alles heeft echt geholpen om er helemaal voor mijn eigen gezin te zijn.’
Verslaafde baby
Uiteindelijk lag Philou 10 dagen in het ziekenhuis in Bremen en daarna nog 10 dagen in het ziekenhuis in Leeuwarden. ‘En toen kregen we een verslaafde baby mee naar huis’, vertelt De Vries. ‘Ze had zo lang zo veel opiaten toegediend gekregen, dat we haar in een stappenschema moesten laten afkicken met methadon. Dat was een hele heftige periode. Ze kon zo 24 uur achter elkaar huilen omdat ze behoefte had aan opiaten. Vreselijk. Na het stappenschema van 30 dagen was ze er van af. Maar het kwam mij niet slecht uit dat in die tijd de coronapandemie uitbrak. Ik begon wel weer met werken, maar voor een groot deel thuis, waardoor ik dicht bij mijn gezin kon zijn.’
