Onveilig

Twee keer heeft een cliënt mij als verzorgende met een flinke scheldpartij weggestuurd. De een draaide volledig bij toen ze begreep dat ik voor de deur stond en niet de collega die op de lijst stond. De ander had flink Alzheimer. Toen ik haar wilde overhalen om boven te gaan douchen, voelde zíj zich onveilig. Ze douchte toch zeker zelf al elke dag. ‘Waar bemoei je je mee? Mijn huis uit!’

Dat was lastig, maar onveilig heb ik me in cliëntsituaties nooit gevoeld. Helaas wel over hoe mijn organisatie met mij omging. Niet mijn teamcollega’s, daarop kon ik prima terugvallen. Onveilig voelde het dat ik na drie diensten meelopen volledig werd ingezet, maar dat de bijscholing, na ruim 25 jaar uit de zorg, op de lange baan werd geschoven. Dat ik tijdens mijn eerste twee werkweken niets hoorde van mijn teamleider en dat ze, toen ik haar zelf belde, zei: ‘Ik hoor wel terug óver je van collega’s.’ Kennelijk was mijn oordeel niet belangrijk.

Een andere onveiligheid betrof het rooster. Eerst planden twee teamcollega’s. Een hele toer, die ook thuis veel van ze vroeg, maar ze kregen het redelijk rond. Ze hielden waar mogelijk rekening met onze (on)mogelijkheden, dus waren we ook bereid iets extra te doen.

Voor meer efficiëntie gingen we over op centrale planning en vervielen alle afspraken die niet contractueel vastlagen. Intussen liepen de tekorten verder op. Dus werd ik als parttimer voortdurend benaderd om extra diensten te draaien. Dat dat niet lukte vanwege een tweede baan en een gezin, was in mijn sollicitatie afgesproken maar niet vastgelegd.

In de zomervakantie bereikte dit een dieptepunt. Na mijn vakantie stond ik zonder overleg in één week 36 uur ingepland in plaats van 16. Na een weekend met éen zieke collega en een niet verschenen uitzendkracht, zat mijn 16 uur er al op. Ik belde in stress mijn teamleider. ’Het spijt me, maar dit lukt me echt niet, er moet één dag af’. Ik kreeg terug: ‘Weet je dat als jij niet komt, je collega’s harder moeten werken?’

Aan alle teamleiders en planners in de zorg: het structurele medewerkerstekort is een enorm probleem. Maak het niet groter door te blijven stapelen op de rug van de mensen die nog overeind staan. Zij verdienen vertrouwen van een organisatie die hun grenzen respecteert. Da’s wel zo veilig.