‘Als we blijven kijken zoals we keken dan krijgen we wat we altijd kregen’. Dit is zo’n zin die loont als je het gewoon een keertje hardop leest. Zo kloppend als een zwerende vinger! Vaak hebben we het voornemen - ook in de zorg - om dingen ‘anders te gaan doen’. Anders werken bijvoorbeeld, omdat de huidige aanpak onhoudbaar is voor de toekomst. Maar we vergeten dat we pas anders kunnen ‘doen’ als we ook anders gaan denken. Vanuit een andere hoek, of met een andere bril op. Maar hoe kijk je anders? We moeten ons realiseren dat we allemaal geboren zijn met een denkbeeldige bril op. Een die al kleurt vóórdat je geboren bent. En eenmaal in je wiegje kleurt deze bril sterker en sterker. Jouw overtuigingen, de gebeurtenissen in je leven, de mensen om je heen, dit alles bepaalt jouw kleur. Zo kijk je naar de wereld; dit is jouw wereldbeeld.
Als ik een witte ballon tussen ons in leg en jou vraag welke kleur jij ziet, dan bepaalt jouw bril de kleur van de ballon. Jij ziet een rood exemplaar, ik zie een groene. En ik ga jou overtuigen dat dit echt zo is, terwijl we naar dezelfde ballon kijken. Op deze metafoor kwam ik omdat ik lid was van de Tweede Kamer
