Beroepsziekte
In België is COVID al direct na de uitbraak van het virus als een beroepsziekte voor zorgpersoneel erkend. In Nederland zijn er grote verschillen tussen sectoren. Voor politiemensen is post-COVID wel erkend als beroepsziekte. Daardoor kunnen zij in elk geval financieel worden geholpen. In Nederland heeft de minister van VWS de bal voortdurend richting de werkgevers geschoven. Veldt: “Wij voeren als vakbonden inmiddels diverse procedures tegen die werkgevers. Maar dat zijn lange trajecten en deze mensen leven al drie jaar in ellende. Ook hebben we in een aantal zorgcao’s verzekeringen gesloten, die voor een financieel vangnet zorgen. De zorg was cruciaal tijdens de pandemie, voor heel Nederland. Daarom is het schandalig hoe de overheid elke keer weer wegduikt als het op verantwoordelijkheid aankomt.”
Wat is nodig?
We geven minister Helder al sinds 2020 aan wat nodig is. Dat herhalen we dus vandaag. De minister zou de volgende acties moeten nemen:
- Een erkenning van post-COVID als beroepsziekte voor zorgmedewerkers, onderwijspersoneel en andere beroepen waarvoor geldt dat er een verhoogd risico was.
- Heropening van de regeling met terugwerkende kracht tot heel 2020.
Zorgmedewerkers met langdurige post-COVID klachten verdienen erkenning en steun, ongeacht wanneer deze symptomen zijn begonnen. De afbakening tot juli 2020 is te beperkt.
- Grondige herziening van bewijslastcriteria. De criteria moeten realistisch en toegankelijk zijn, zodat degenen die werkelijk getroffen zijn, niet onnodig worden uitgesloten.
- Directe actie voor de 37 aanvragers die zich na de sluitingstermijn hebben gemeld.
Elk individu met langdurige post-COVID klachten verdient een eerlijke beoordeling.