De personeelstekorten, in praktisch elke sector, zorgen niet alleen voor hoofdpijndossiers bij werkgevers, maar ze zullen ook op andere manieren hun weerslag hebben op de samenleving. Als ik naar de basisschool van mijn eigen kinderen kijk, in een middelgrote stad in Nederland, valt me op hoe moeilijk het is om leraren te vinden die voor een langere periode en op regelmatige basis aan de onderwijsinstelling verbonden willen blijven. Dit is, weet ik uit de verhalen van vrienden, geen particuliere ervaring, want in andere provincies, verspreid over het hele land, kampen ze met hetzelfde probleem. Het betekent ontegenzeggelijk dat bestuurders genoegen moeten nemen met minder. In de praktijk staan vaker leerkrachten voor de klas die daar eigenlijk nog niet bevoegd voor zijn.
Synchroon aan deze ontwikkeling zien we een enorme opmars van particuliere scholen, die alleen toegankelijk zijn voor kinderen met vermogende ouders. Hierdoor ontstaat er ongelijkheid, een verzuiling tussen arm en rijk en later op de arbeidsmarkt zullen die grote verschillen zichtbaar zijn.
