‘Ik ben eigenlijk wel echt een onderwijsmens’, moet Verschuure bekennen. ‘Waarom het onderwijs? Ik vond het leuk om te werken als toa en ik had het ook echt in me! Ik kon de klassen goed aan en kon kennis overdragen. Ik denk dat als ik niet in conflict was geraakt, ik nog in het onderwijs had gewerkt.’
Geen goede referentie
Maar zo liep het niet. Verschuure werkte op een school onder een jonge, fijne afdelingsleider. Toen die persoon vertrok, werd er iemand afdelingsleider waar Verschuure totaal geen klik mee had. Dat liep niet goed af. Hij werd ontslagen. Hij zocht contact met CNV Connectief. ‘Ik ben daar enorm goed juridisch geadviseerd en begeleid door Wanne Ho. Hij heeft mij er echt door heen gesleept. Het lukte hem om toch een uitkering voor me te regelen, iets waar de school helemaal niet blij mee was. Ik was een paar jaar werkloos. Als ik solliciteerde op een school en er was een klik, vroegen ze toch bij de oude school om een referentie en daar ketste het dan op af. Terugkeren in het onderwijs was daardoor lastig.’
Kansen grijpen
Toen kwam Verschuure op het idee om te solliciteren bij Post NL als postbode. ‘Daar vroegen ze niet om een referentie. Ik ben aangenomen en doe dat werk nu vijf jaar. In het begin was het best zwaar, vooral fysiek, maar na een paar maanden was ik sterker geworden en kon ik het goed volhouden. Je kunt je eigen tijd een beetje indelen. Het verdient wel minder dan in het onderwijs, maar ik kan het er van doen. Ja, ik ben blij met mijn nieuwe baan. Ik zou iedereen adviseren die op een vervelende of traumatische manier ontslagen wordt, om niet bij de pakken neer te zitten. Kijk er positief tegenaan, blijf dienstbaar en grijp elke kans aan die je ziet.’
