Overheid: zorg en genees!

Caroline Koetsenruijter (43) is mediator, trainer en adviseur in conflictbemiddeling. Zij schreef het boek Jij moet je bek houden! over hoe je als professional moet omgaan met boze burgers, ouders, klanten en patiënten.

Het is verkiezingstijd. Ik heb wel wat input voor een nieuw regeerakkoord. Zorg véél beter voor de werkende klasse. Als we af willen van polarisatie, een versnipperd politiek landschap en een groeiend aantal afgehaakten, dan moeten we beter omgaan met de bijna 10 miljoen werkenden die ons land rijk is. Jarenlang zagen we dat de werkgeversbelangen keer op keer voorrang kregen boven de werknemersbelangen. Bedrijven, topbestuurders en aandeelhouders zagen het geld met bakken tegelijk binnen komen, terwijl gezinsinkomens niet of nauwelijks stegen. Sterker nog, medewerkers moesten ondertussen opletten of er geen nieuwe trucjes werden uitgehaald om ze uit te knijpen.

Als het goed gaat met de organisatie profiteert de werkende, die hieraan heeft bijgedragen, mee. Onder meer door hoe er voor de mensen wordt gezorgd en hoe ze beschermd worden. We zien in ons land het tegenovergestelde.

Verlaat de eigen bubbel en ga op maatschappelijke stage

Caroline Koetsenruijter

Supermarkten die grote winsten binnenslepen, delen niet met de werkenden. Zij die soms letterlijk moeten vechten met klanten die over de rooie gaan door de inflatie en dure boodschappen moeten opletten dat hun contract niet verder wordt uitgekleed. Dit is niet acceptabel als je als werkgever in ons land wilt opereren.

Werknemers in ons land moeten kunnen rekenen op gezonde werkplekken die veilig zijn en waar ze gezien, gehoord en gewaardeerd worden. De toekomstige minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid zal veel meer een werknemersminister moeten zijn dan een werkgeversminister. Ook moet de politiek aan de slag met het slechten van het gestolde en gesloten netwerk van topbestuurders in de publieke sector. Waar mensen op elkaar lijken, elkaar steeds weten te vinden voor interessante functies en wel goed voor elkaar zorgen maar buitenstaanders de rug toekeren. Dat is misschien nog wel het grootste probleem waar de nieuwe politiek een antwoord op moet zien te vinden: hoe worden wij weer onderdeel van de samenleving? Verlaat de eigen bubbel, stop met geënsceneerde werkbezoeken en ga op maatschappelijke stage: luister mee op de meldkamer, reis mee met de buschauffeur, sta burgers te woord achter de balie en stap in bij onderhoudsmonteurs, en zorg dan voor beleid waar de werkende wat aan heeft en zie hoe we weer bewegen naar positiever burger[1]schap.