Aanpakken, langetermijndenken ontwikkelen en een nieuwe bestuurscultuur. Voor deze opgaven staat de overheid. Ze willen daadkrachtig, efficiënt en resultaatgericht zijn. Kloppende begrotingen, begrijpelijke dienstverlening en representatie van de samenleving. Niet alleen de samenleving verwacht dit van ze. Naar eigen zeggen zijn ze zelf de grootste voorstanders van deze beweging. De praktijk blijft echter achter bij de papieren werkelijkheid. Vernieuwing en verandering is volgens de overheid hoognodig. Maar dan wel aangestuurd door dezelfde mensen en bekende gezichten. Dit lijkt haaks te staan op de gewenste vernieuwing. Daarnaast belemmert dit het geven van ruimte en het bieden van kansen aan nieuw talent. Zeker nu het aantrekken en behouden van werknemers een uitdaging is, is deze aanpak verassend.
In deze tijd is de ‘dertien in een dozijn denkwijze’ achterhaald. Nieuwe generaties willen nieuwe werkwijzen én kansen. Een inclusieve organisatie die de verschillende waardensystemen van de werknemers omarmt en past bij persoonlijke overtuigingen. Dit betekent mensen zien voor wat ze zijn, oog hebben voor wat ze meebrengen en als organisatie buiten je comfortzone treden. Ze zijn vaak enthousiast, gedreven en ambitieus.
