Jouw leerlingen zijn de monsters

Zo mocht ik met een collega van de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) drie interviews afnemen van mensen die bij een andere inspectiedienst werken. Grappig om dan tot de conclusie te komen dat er minstens net zo veel overeenkomsten als verschillen zijn tussen de inspectiediensten. Het gesprek dat we naar aanleiding van deze interviews weer hadden met medestudiegenoten bevestigde dat beeld.

De eindopdracht doe ik met een collega van de Rijksinspectie Digitale Infrastructuur (RDI). Wij maken een dilemmaspel dat alles te maken heeft met toezicht en naleving. Ieder dilemma dat wij vastleggen, komt voort uit een van de lesdagen of bijbehorende literatuur. Ons doel is een spel te ontwikkelen dat bij alle inspectiediensten gespeeld kan worden met collega’s om met elkaar helder te krijgen, waarvoor de inspectiedienst daadwerkelijk staat en of collega’s dezelfde weg zouden bewandelen. Een spel om met en van elkaar te leren.

Heel waardevol vond ik het werkbezoek met een studiegenoot. Zo nam ik een collega van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) mee op een thema-onderzoek over de ‘kwaliteit van de extra ondersteuning’ (Kwexon) en heb ik haar geschaduwd bij kantoorwerk en bij een monsteropname.

In het verslag van onze uitwisseling beschreven we wat we van wederzijds bezoek hebben geleerd en welke aanbevelingen we hebben voor de andere inspectie. Het mooie vind ik dat iemand met een blik van buiten, blinde vlekken zichtbaar kan maken. Ik denk dat een dergelijke collegiale consultatie in ieder beroep en ieder werkveld meerwaarde kan bieden.

De feedback die ik door zo’n bezoek ontvang, maakt mij sterker in mijn werk. Ook wat ik bij de ander zie gebeuren, werkt versterkend. Een mooi voorbeeld daarvan vind ik de onaangekondigde bezoeken, waarvan wij weinig gebruikmaken. Dat moeten we meer gaan doen. Een bezwaar dat ik vooraf kan bedenken, werd voor mij nu weggenomen. Duidelijkheid in communicatie en zorg voor de relatie zijn voor mij de toverwoorden.

Het mooiste van de uitwisseling vond ik de conclusie van mijn collega, na de monsteropname van fruit. We haalden diverse soorten fruit op, die naar het lab gestuurd werden om ze te controleren op bestrijdingsmiddelen. Mijn collega zei, met een zak vol meloenen in haar hand: “jouw leerlingen zijn de monsters”. Na mij eerste lachsalvo moest ik toegeven dat de gesprekken met de leerlingen die ik had bij mijn Kwexon-onderzoek, ik de leerlingen daadwerkelijk als monsters kan zien om te bepalen of de extra ondersteuning van de school werkt.