De acties eerder dit jaar zijn niet allen goed voor de arbeidsvoorwaarden van het personeel in de ziekenhuizen, maar ook voor het ledental van CNV Zorg & Welzijn. Maar het is ook een schrijnend signaal. Schijnend, omdat steeds minder mensen uitkomen met hun salaris en de werkdruk op veel plekken torenhoog is geworden. Een vast contract – en daarmee de mogelijkheid tot een hypotheek - is voor steeds minder werknemers weggelegd.
Al jaren daalt het aantal vakbondsleden langzaam maar gestaag. Toen in 1909 CNV werd opgericht, maakten arbeiders een 60-urige werkweek in een fabriekshal, en ook hun kinderen ploeterden mee in de fabriek. De arbeidsomstandigheden waren ronduit slecht. Ze kregen geen looncompensatie bij overwerk en werden onderbetaald. Het goede leven met ‘vrije tijd’ was voor een andere klasse. Hun grootste kans op verbetering van hun toekomst was om lid te worden van een club die voor hun rechten streed.
Ruim een eeuw later kunnen we met bewondering terugkijken op wat de vakbonden voor elkaar hebben gebokst. In vergelijking met 1909 heeft de werknemer vandaag de dag uitstekende arbeidsvoorwaarden, keurig geregeld in cao’s. We hebben - dankzij de vakbond - nu veel meer vrije tijd. Nergens zijn zoveel parttime werkers als in ons land, zeker in ‘vrouwen’-sectoren als zorg en welzijn en onderwijs
